Beste allemaal,
We staan aan de vooravond van een belangrijke discussie binnen onze (voetbal)gemeenschap. Een recente brief van Karin van Hemert, betrokken bij onze club, werpt licht op een ernstige kwestie die onze aandacht verdient. Tijdens de wedstrijd van GDC 1 tegen Woudrichem 1 werden onze spelers geconfronteerd met onacceptabel gedrag en beslissingen die verstrekkende gevolgen hadden. Deze brief gaat niet alleen over een verloren wedstrijd en de (onterechte) rode kaarten, maar belicht een dieper probleem van respect en ethiek op het voetbalveld en daarbuiten.
Karin deelt een persoonlijk en aangrijpend verhaal over de impact van beledigend taalgebruik en de dringende noodzaak om hier tegen op te treden. Haar oproep tot actie is een wake-up call voor ons allen: spelers, scheidsrechters, trainers, teammanagers en supporters. Laten we deze kans grijpen om samen te werken aan een sportieve en respectvolle voetbalcultuur, waarin dergelijk gedrag geen plaats heeft.
Lees verder om te begrijpen wat er gebeurde en waarom dit ons allemaal aangaat.
Bestuur GDC
Afgelopen zaterdag speelde GDC 1 uit tegen Woudrichem. Ze verloren met 5 -1 en GDC kreeg 2 rode kaarten!!!
Hoe kon dit gebeuren?……
Normaal zou ik me daar ook helemaal niet zo druk om maken, maar deze keer wel.
Waarom? Omdat hier sprake is van onrecht en als ik ergens niet tegen kan is het onrecht.
Tijdens de wedstrijd kwamen er geregeld scheldwoorden met het woord “kanker” vanuit de spelers van Woudrichem richting de spelers van GDC.
In de tweede helft ging Hugo naar de scheidsrechter om hier melding van te maken. De scheidsrechters deed hier niets aan en zei zelfs tegen Hugo: “nu zeg je het zelf ook”. Wat een rare opmerking van de scheidsrechter!!!
Hugo speelt verder maar raakt steeds meer gefrustreerd. Ze blijven het zeggen. Een poosje later, zo rond de 58e minuut, gaat Hugo weer naar de scheidsrechter en zegt tegen hem dat ze aan de gang blijven met schelden met het woord “kanker”. Weer wuift hij het weg en zegt dat Hugo het zelf ook zegt. Een teamgenoot valt hem bij en zegt nog tegen de scheidsrechter dat Hugo het niet zegt en dat hij naar Hugo moet luisteren. De scheidrechter wil omdraaien en zegt: “Gewoon voetballen jongens”. Op dat moment raakt Hugo de scheids aan op zijn schouder om hem terug te draaien naar hem en zegt: “wij zijn nog aan het praten toch?”
De scheidrechter stapt achteruit en struikelt, maar geeft Hugo hier de schuld van en stuurt hem het veld af met rood. Vele van jullie zullen zeggen dat dit volkomen terecht is want je blijft ten allen tijde met je handen van de scheidsrechter af. Klopt, ben ik het ook mee eens.
Maar Hugo heeft hem niet geduwd of geslagen. Hugo was inmiddels zo boos en teleurgesteld dat hij het gesprek met scheidsrechter aan wilde gaan.
Ik vind dat Hugo netjes heeft gehandeld door het bij de scheidsrechter op deze manier aan te geven. Hij had ook gelijk de desbetreffende speler aan kunnen pakken. Het waren er meer die het zeiden dus dat was geen optie.
Hoe komt het dan dat Hugo zo opgefokt reageerde? Iedereen die hem een beetje kent weet dat Hugo een hele rustige, zelfs verlegen jongen is. Als hij tot 2x toe iets aangeeft bij de scheidsrechter is er echt iets aan de hand.
Ik denk dat de scheidsrechter een heleboel ellende had kunnen voorkomen. Als hij de eerste klachten van Hugo serieus had genomen en de spelers had aangesproken dat dit niet getolereerd wordt, had het nooit zover gekomen. Schelden met kanker moeten en mogen we niet accepteren en ik denk dat dit een regel is die al geldt maar niet of te weinig toegepast wordt binnen de sport. Dit moet toch veranderen?
Mensen die schelden met het woord kanker, al dan niet bewust, hebben geen idee wat ze andere mensen aandoen. Als je het zelf meegemaakt hebt of iemand heel dichtbij dan doet dit zoveel pijn!! Dit kun je dan niet accepteren.
Iedereen die ons ook maar een beetje kent weet ook dat er bij ons afgelopen jaar heel veel gebeurd is. Onze jongste zoon, Hugo’s broertje, kreeg in april dit jaar op 17-jarige leeftijd de diagnose kanker. Hodgkin fase B4. Hij heeft, mede door allerlei complicaties, echt moeten vechten voor zijn leven. Als familie sta je machteloos toe te kijken en kun je niks doen. Gelukkig gaat het nu weer een stuk beter met hem en herstelt hij. Maar dit doet wat met je als persoon, als ouders, maar ook als gezin. Het hakt er flink in!!
Schelden met kanker heb ik nooit begrepen. Er zijn mensen die zeggen dat we niet zo fel moeten reageren. Dat dit de nieuwe wereld is en dat we dat toch niet kunnen veranderen. Wat moeten we doen dan? Ons overhoop laten schelden en wegkijken? Nooit!
Er zijn eredivisie wedstrijden die stilgelegd worden omdat er een plastic bekertje op het veld gegooid wordt. Dat zou erger zijn dan schelden met “kanker”???
De wereld op zijn kop toch???
Ik denk dat als we er met zijn allen op letten en er niet voor wegkijken, maar elkaar aanspreken op uitspraken en gedrag, we iets kunnen bereiken. Het helemaal oplossen kunnen we nooit, maar niets doen en het accepteren is geen optie!!
De voetbalwereld kan hier een hele belangrijke rol in spelen. Als scheidsrechters hier heel hard tegen optreden en trainers en leiders hun team er op aanspreken hebben we denk ik een heel goed begin gemaakt.
Samen staan we sterk en kunnen we veel bereiken!!
Karin van Hemert